BAGERA'S BOOKS

Ο Φρειδερίκος Βίλχελμ Νίτσε (Friedrich Wilhelm Nietzsche, ορθή προφορά στα Γερμανικά: Φρίντριχ Βίλελμ Νίτσε) είναι ασφαλώς γνωστός τοις πάσι. Συχνά, βεβαίως, πολύς κόσμος έχει λανθασμένη εικόνα για το έργο του και την εν γένει φιλοσοφία του, αλλά αυτό δεν θα απασχολήση την παρούσα ανάρτησι. Απλώς, ρητορικά ρωτώ: πόσοι, άραγε, γνωρίζουν, ότι ο πολυτραγουδισμένος στίχος του Πορτοκάλογλου "Ό,τι δεν σε σκοτώνει, σε κάνει πιο δυνατό" , είναι στην πραγματικότητα φράσι του Νίτσε; Το ότι ένας άλλος "παρεξηγημένος", ο μεγάλος Κρητικός Νίκος Καζαντζάκης, ασχολήθηκε συστηματικά με το έργο του Νίτσε, είναι επίσης γνωστό. Άλλωστε, ο ίδιος στην "Αναφορά στον Γκρέκο" κάνει εκτενή αναφορά στην σχέσι του με το έργο του μεγάλου Γερμανού. Έτσι, δεν προκαλεί, νομίζω, ιδιαίτερη έκπληξι το γεγονός ότι ο Καζαντζάκης είχε συντάξει μίαν "ενναίσιμον επί υφηγεσία διατριβή" για την σχετική με το Δίκαιο και την Πολιτεία Φιλοσοφία του Νίτσε, με σκοπό την υποβολή της στο

"Ο Ηγεμών" ("Il Principe") του Νικολάου Μακιαβέλλη (Niccolò Machiavelli, ορθή προφορά στα Ιταλικά: Νικκολό Μακιαβέλλη, πλήρες όνομα Niccolò di Bernardo dei Machiavelli, ορθή προφορά στα Ιταλικά: Νικκολό ντι Μπερνάρντο ντέι Μακιαβέλλη) είναι ασφαλώς έργο ευρύτερα γνωστό και ο συγγραφέας του πρόσωπο εγείρον διχογνωμίες στο πέρασμα του χρόνου: για άλλους εμπνευσμένος επιστήμων, εισηγητής των σύγχρονων πολιτικών επιστημών, για έτερους απάνθρωπο κτήνος, εμπνευστής του μακάβριου μακιαβελλισμού . Η προσωπική μου γνώμη, βέβαια, είναι ότι ο Μακιαβέλλη είναι προσωπικότητα παρεξηγημένη κι ότι είναι αληθώς ένας προσεκτικός μελετητής που μεθοδικά αναλύει την παλαιότερη και σύγχρονή του πολιτική πραγματικότητα και εμπειρία και εξάγει συμπεράσματα με αξιοζήλευτη επιστημονική αντικειμενικότητα (όσο αυτή υπάρχει στις θεωρητικές επιστήμες) - ασχέτως του εάν κάποιος συμφωνεί ή όχι με αυτά. Στα Ελληνικά έχουμε την ευτυχία να έχουμε κάμποσες μεταφράσεις αυτού του κλασσικού έργου, από μ

Το Σώμα Ελλήνων Προσκόπων για τον Αλέξη

Ένα ενδιαφέρον ηλεκτρονικό περιοδικό για την Ελληνική παιδική λογοτεχνία είναι "Το Παπάκι στη Μπανιέρα" , φτιαγμένο όπως φαίνεται με αρκετό μεράκι. Αν σας ενδιαφέρη λοιπόν το αντικείμενο, αν ψάχνετε δώρο για κάνα πιτσιρίκι ή αν απλώς θέλετε να γίνετε πάλι για λίγο παιδιά, ε, αξίζει να του ρίξετε μια ματιά!

Η Νομαρχιακή Αυτοδιοίκησι Λασηθίου προχώρησε, στα πλαίσια Ευρωπαϊκού προγράμματος, στην έκδοσι ενός ενδιαφέροντος βιβλίου του Στέφανου Α. Γεροντή με μαρτυρίες από το ναζιστικό ολοκαύτωμα στα δυτικά χωριά της Ιεράπετρας. Το βιβλίο διατίθεται δωρεάν, σε ηλεκτρονική μορφή .pdf, κι όποιος ενδιαφέρεται μπορεί να επισκεφθή τον σχετικό ιστοχώρο (διαθέσιμος στα Ελληνικά και Αγγλικά) και να το παραγγείλη να του αποσταλή μέσω η-ταχυδρομείου. Memories from the holocaust of Ierapetras western villages

Μία ενδιαφέρουσα Ομάδα (Group) στο Facebook, ιδρυθείσα από την Μαρία Πατεράκη , είναι η "Ευθύνη να 'σαι Κρητικός" , εμπνευσμένη από την πασίγνωστη φράσι του Νίκου Καζαντζάκη. Περιέχει κείμενα προβληματισμού σχετικά με την ιστορία και τις παραδόσεις του νησιού μας, αλλά και κριτική στην καινοφανείσα ψευτοπαλληκαριά και το νταϊλίκι που κάποιοι πουλάνε στο όνομα της παράδοσης. Αξίζει να την επισκεφθείτε!!!

oistros: Η αλήθεια για τον ΜΗ αφορισμό του Καζαντζάκη

Εδώ και καιρό έχει ξεκινήσει στο Ηνωμένο Βασίλειο μία προσπάθεια «ηλικιακής σήμανσης» των παιδικών βιβλίων, ώστε τα παιδιά να αγοράζουν «κατάλληλα» για την ηλικία τους βιβλία. Αν και εκ πρώτης όψεως αυτό μοιάζει λογικό (κάτι ανάλογο ακολουθούν κάποιοι εκδοτικοί οίκοι και στην Ελλάδα), εμπεριέχει αρκετούς κινδύνους. Αφενός η σήμανση θα είναι με μορφή εικόνων (κι όχι απλά μια φράση του τύπου: «για παιδιά ηλικίας 8–11», όπως στην χώρα μας), αφετέρου ποιος είναι αρμόδιος για τον καθορισμό του τι είναι κατάλληλο για να διαβάση ή όχι ένα παιδί; Η πολιτεία; Αν στην λέξι δίνουμε το αρχαιοελληνικό νόημα, ίσως. Αν όμως εννοούμε το κράτος, συγνώμη, αλλά προτιμώ οι γονείς να επιλέγουν ΜΕ τα παιδιά τους το τι θα διαβάσουν τα τελευταία. Τη βοηθεία κάποιου δασκάλου, παιδαγωγού, παιδοψυχολόγου, «ειδικού», βρε αδελφέ, εάν χρειάζεται, αλλά σίγουρα όχι κάποιας απρόσωπης κρατικής υπηρεσίας που ουδέποτε είδε από κοντά τα εν λόγω παιδιά (και τους γονείς τους). Είναι προφανές, βέβαια, ότι δεν είμαι ο μόνος π

Είναι αρκετός καιρός τώρα που βρέθηκα με τον καλό μου φίλο, αδελφό Πρόσκοπο, συγγραφέα και μεταφραστή παιδικών βιβλίων, Αντώνη Παπαθεοδούλου , «εν γραμμή» ( on line ) στο Facebook (ναι, ναι, είμαι κι εγώ θύμα της καταραμένης τεχνολογίας, ναι, ναι, χρησιμοποιώ κι εγώ την αφορισμένη υπηρεσία...). Ο Αντώνης έχει, λοιπόν, δημιουργήσει στο Facebook μία αρκετά ενδιαφέρουσα Ομάδα (Group ) για το Παιδικό Βιβλίο . Αξίζει, εάν είστε μέλη του Facebook κι ενδιαφέρεστε για το παιδικό βιβλίο να συμμετάσχετε κι εσείς!

Ο Κάρολος Φουέντες ( Carlos Fuentes , ορθή προφορά στην Ισπανική: Κάρλος Φουέντες) είναι νομίζω αρκούντως γνωστός ώστε να μην χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Όσο για τον «Γέρο–Γκρίνγκο» (« Gringo Viejo »), σας τον συνέστησα σε προηγούμενή μου ανάρτησι. Αναφέρομαι βέβαια στον Αμβρόσιο Μπηρς ( Ambrose Bierce ), συγγραφέα του « Αλφαβηταρίου του Διαβόλου» , αφού αυτός είναι «ο Γέρο–Γκρίνγκο» του Φουέντες. Όπως έγραψα και σ' εκείνη την ανάρτησι, ο Μπηρς το 1913, σε ηλικία 70 ετών, εξαφανίστηκε, έχοντας πιθανώς περάσει στο επαναστατημένο Μεξικό και έχοντας ενωθεί με τους επαναστάτες του Πάντσου Βίλλα ( Pancho Villa , ορθή προφορά στην Ισπανική: Πάντσο Βίγια). Το γεγονός (;) αυτό εμπνέει τον Μεξικανό Φουέντες, ο οποίος συγγράφει μια ημιφανταστική βιογραφία, μια υποθετική θανατογραφία, του Μπηρς. Είναι αλήθεια πως το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι ιδιαίτερης λογοτεχνικής αξίας. Είναι αναμφισβήτητα απ' τα ήσσονος σημασία έργα του Φουέντες. Άλλωστε και η Ελληνική μετάφρασι, από την , δεν

Ο Αμβρόσιος Μπηρς ( Ambrose Bierce , πλήρες όνομα: Ambrose Gwynnett Bierce , ορθή προφορά στην Αγγλική: Άμπροουζ Γκουίνεττ Μπηρς) ήταν ένας διάσημος Αμερικανός δημοσιογράφος και συγγραφέας, φίλος του πασίγνωστου απ' τα παιδικά μας χρόνια Μάρκου Τουαίην ( Mark Twain , ορθή προφορά στην Αγγλική: Μαρκ Τουαίην). Βετεράνος του Αμερικανικού Εμφυλίου με τον στρατό των Βορείων, ασκεί μετά τον πόλεμο δρυμία κριτική στην αμερικανική κοινωνία και στηλιτεύει την πολιτική σαπίλα της. Η ζωή του, ή μάλλον ο θάνατος του, αποκτά μυθικές διαστάσεις όταν το 1913, σε ηλικία 70 ετών, επισκέπτεται ξανά τα πεδία των μαχών του Εμφυλίου στα οποία υπηρέτησε κι εν συνεχεία εξαφανίζεται, αναχωρώντας μάλλον για το επαναστατημένο Μεξικό, με σκοπό να ενωθή με τις δυνάμεις των επαναστατών του Πάντσου Βίλλα ( Pancho Villa , ορθή προφορά στην Ισπανική: Πάντσο Βίγια). Αυτό τουλάχιστον διαφαίνεται από τις τελευταίες επιστολές του προς συγγενείς του. Έκτοτε η τύχη του αγνοείται, εμπνέοντας πολλούς συγγραφείς να σ

Για τον Μενέλαο Γ. Παρλαμά, τον μεγάλο αυτόν δάσκαλο των Κρητικών Γραμμάτων και το πολύπλευρο έργο του έχω γράψει σε προηγούμενες αναρτήσεις μου . Ως γνωστόν, ο Παρλαμάς υπήρξε ιδρυτικό στέλεχος και διετέλεσε για μια τεσσαρακονταετία Πρόεδρος της Εταιρείας Κρητικών Ιστορικών Μελετών . Το «Σήμα Μενελάου Παρλαμά» είναι μία έκδοσι – φόρος τιμής της ΕΚΙΜ σ' αυτόν τον «θρυλικό φιλόλογο», κατά την έκφρασι του Γιώργου Σαββίδη. Ο τίτλος του τόμου εμπνευσμένος από τον Όμηρο και συγκεκριμένα από το λ 75–76 της Οδύσσειας: «σ ῆ μα τέ μοι χε ῦ αι... ... ἐ σσομένοισι πυθέσθαι» Σε αυτόν περιλαμβάνονται κείμενα αξιολογότατων επιστημόνων, οι περισσότεροι εκ των οποίων υπήρξαν συνεργάτες και φίλοι του. Ενδεικτικά αναφέρω τα ονόματα των Στυλιανού Αλεξίου, Θεοχάρη Δετοράκη, Μανώλη Ε. Δετοράκη, Αλέξη Καλοκαιρινού. Τα κείμενα καλύπτουν ένα ευρύ φάσμα Κρητικής, κατά κύριο λόγο, θεματολογίας, από την γλώσσα και την λογοτεχνία του νησιού (και όχι μόνο) έως τους αρχαίους Κρήτες ιατρούς, τις Βυζαντινές ει

Δημοσίευσα πριν μερικές μέρες τις σκέψεις μου για το βιβλίο του Μενέλαου Γ. Παρλαμά «Από τη ζωή των λέξεων» . Ας δούμε τώρα τις «Επιφυλλίδες του Σαββάτου». Πρόκειται για μία συλλογή επιφυλλίδων που ο Παρλαμάς δημοσίευσε, υπό τον αυτόν τίτλο, στο Σαββατιάτικο φύλλο της εφημερίδας «Μεσόγειος» του Ηρακλείου, μεταξύ 1957 και 1961, συγκεντρωμένες σ' έναν καλαίσθητο τόμο, έκδοσι της Εταιρείας Κρητικών Ιστορικών Μελετών . Η αρχική τους, ιδιωτική τότε, έκδοσι σε συγκεντρωτικό τόμο έγινε το 1973, ενώ η παρούσα της ΕΚΙΜ είναι η δεύτερη, σε επιμέλεια Γεωργίας Ε. Κατσαλάκη και σελιδοποίησι από τον καλό φίλο Κωστή Ψυχογυιό. Τα θέματα με τα οποία καταπιάνεται ο Παρλαμάς σ' αυτά του τα κείμενα είναι πολλά και διάφορα: η παιδεία και τα προβλήματά της (που πάντα τον πονούν), η Ελληνική γλώσσα (η μεγάλη του ερωμένη), η Κρήτη (η μεγάλη του αγάπη), οι τέχνες... Ακόμα, περιλαμβάνουν δύο εκτενείς μνημολογίες για τους Καζαντζάκη και Ξανθουδίδη, τους οποίους θεωρεί μεγάλους εργάτες της Κρήτης, πα

Πάνε μερικές μέρες απ' όταν εξομολογήθηκα κάποιες απ' τις σκέψεις μου αναφορικά με την πρόθεσί μου ν' αρχίζω να παρουσιάζω σ' αυτό εδώ το ιστολόγιο έργα μεγάλων Κρητών συγγραφέων και διανοητών. Ξεκινάω, λοιπόν, με τον Μενέλαο Γ. Παρλαμά, μ' ένα απ' τα ωραιότερα βιβλία του, το «Από τη ζωή των λέξεων». Ο Παρλαμάς, πολλά χρόνια καθηγητής φιλόλογος και μετέπειτα διευθυντής του κάποτε ευρέως γνωστού ιδιωτικού Λυκείου του Ηρακλείου «Ο Κοραής» (το οποίο λειτουργούσε έως τα μέσα της δεκαετίας του 1990, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η ομώνυμη καφετέρια), επηρεασμένος –όπως δηλώνει ο ίδιος στον πρόλογο του βιβλίου του– από τον Ι. Θ. Κακριδή, ο οποίος είχε γράψει πως «Κάθε λέξη που χάνεται σε κάποιο χωριό σημαίνει έναν θάνατο το ίδιο θλιβερό, όσο και να πεθαίνει ένας άνθρωπος», ξεκίνησε ένα μάθημα, για τους τελειόφοιτους μαθητές του Λυκείου, υπό τον τίτλο «Από τη ζωή των λέξεων». Σ' αυτό παρουσίαζε με τρόπο συνήθως ανεκδοτολογικό την ζωή κάποιων Ελληνικών λέξεων, μ'

Ήντα να κάμω εδά; Τα 'χω με τον απατό μου τον ίδιο! Πώς να πιάσω θέλει να μιλώ για τούτα τα ιερά θεριά, Κουρήτες σεβάσμιους, γεννήματα αντρίκια τση μάνας μου τση Κρήτης; Πώς να τολμήση ο στόμας μου να γυροφέρη για τον πατέρα μου τον Νικολή, τον παππού μου τον Βιτσέντζο, τον προπάππο μου τον Δομένικο, τον μπάρμπα μου τον Γιάννη, τον νουνό μου τον Μενέλαο; Γιατί ετσά δεσμοί με δένουσι, εμέ και κάθε Κρητικό απού κατέχει τα ριζοβαστάματά του, με τον Καζαντζάκη, τον Κορνάρο, τον Θεοτοκόπουλο–Γκρέκο, τον Κονδυλάκη, τον Παρλαμά. Κι αναθίβαλα μερικούς μοναχά από τσ' ανθρώπους απού ετιμήσασι την νεώτερη Πνευματική Κρήτη, απού αναδείξασι την «Κρητική ματιά», απού στηλιώσασι το μπόϊ τως απά στον Ψηλορείτη κι είδασι και οίδασι πως όσο σκαρφαλώνει ο Άνθρωπος στα δύσβατα γκρεμνά, τόσο ανοίγει το μάτι του κι η θωριά του ξεμακραίνει, ξεπερνάει τσι γραμμές των οριζόντων, μεταθέτει τα όρια πιο πέρα, παύει να 'ναι κατωμερίτης –κι ας γεννήθηκε στα πεδινά– και γίνεται αδελφός του αητού, γυιός κ

Άλλο ένα εξαιρετικό δείγμα γραφής από τον εξαίσιο, κατά την ταπεινή μου γνώμη, Νεοέλληνα λογοτέχνη Λευτέρη Μαυρόπουλο αποτελεί το τελευταίο –τέταρτο τη σειρά– μυθιστόρημά του «Το άλλο μισό μου πορτοκάλι». Ξεκινώντας από τις απεργίες των καπνεργατών της Θεσσαλονίκης στα χρόνια της δικτατορίας του Μεταξά και μέσα ουσιαστικά από την αφήγησι της ζωής του στερνότοκου γιου μίας οικογένειας καπνοπαραγωγών της Μακεδονίας, ο αναγνώστης βλέπει να αναδιπλώνεται μπροστά του όλη η μετα-Βενιζελική νεώτερη Ελληνική ιστορία: Δικτατορία Μεταξά, Β΄ Παγκόσμιος, Εμφύλιος, Διώξεις Κομμουνιστών, Χούντα, Μεταπολίτευσι, ανάδειξι «αριστερίζουσων» τρομοκρατικών οργανώσεων τύπου «17 Νοέμβρη», σημερινή «τηλεοπτική δημοκρατία». Το δυνατό σημείο, όμως, του μυθιστορήματος είναι πως δεν κάνει μάθημα ιστορίας. Αντιθέτως, τα ιστορικά γεγονότα αποτελούν απλώς το φόντο που αναδεικνύει τις ταλαιπωρίες που μια απλή οικογένεια βιοπαλαιστών της Ελληνικής υπαίθρου αντιμετώπισε όλα αυτά τα χρόνια και πώς σε μια εποχή φαυλότητα

Σε μία ιδιαιτέρως αξιόλογη προσπάθεια του Εθνικού Κέντρου Βιβλίου της Ελλάδας θα αναφερθώ στην παρούσα ανάρτησι. Πρόκειται για το ΒιβλίοNet , μία διαδικτυακή βάση δεδομένων για το Ελληνικό βιβλίο. Σ' αυτήν μπορεί ο καθένας να αναζητήση πληροφορίες (συμπεριλαμβανομένων ονομάτων συγγραφέων, επιμελητών, μεταφραστών, εκδοτικών οίκων, ετών έκδοσης κ.α.) για περισσότερους από 130.000 τίτλους βιβλίων που έχουν εκδοθεί στην χώρα μας, ενώ έπεται συνέχεια, αφού σκοπός είναι να υπάρξη κάποτε πλήρης καταγραφή των βιβλίων τα οποία έχουν εκδοθεί στην Ελλάδα. Αξίζει να την επισκεφθείτε!

Έγραψα πριν λίγες μέρες για το βιβλίο "Δαιδαλικά" του φίλου Gareth Owens . Αφορμή για κείνη την ανάρτησι ήταν το ότι είχα πριν λίγες μέρες αγοράσει το τελευταίο του βιβλίο κι έτσι είπα, μέχρι να το δω, να γράψω κάτι για τα παλαιότερα "Δαιδαλικά" , που είχα διαβάσει εδώ και χρόνια. Ο "Λαβύρινθος" είναι επίσης μία συλλογή νεώτερων επιστημονικών άρθρων του φίλου Gareth και αποτελεί κατά κάποιον τρόπο συνέχεια των "Δαιδαλικών" . Σ' αυτά ο συγγραφέας υποστηρίζει με επιχειρήματα την άποψί του πως τα Κρητικά της Μινωϊκής περιόδου είναι ξεκάθαρα μια ινδοευρωπαϊκή γλώσσα σχετιζόμενη με την Μυκηναϊκή Ελληνική, μη ταυτιζόμενη όμως πλήρως (ακόμα τουλάχιστον) με την Ελληνική. Βέβαια, η έλλειψι αρχαιολογικών ευρημάτων και στοιχείων (πινακίδων κ.τ.λ.), όπως τονίζεται και στα άρθρα, δημιουργεί αμφιβολίες και διλήμματα τα οποία θα ξεπεραστούν μόνο με περαιτέρω επιστημονική έρευνα. Όμως, κακά τα ψέμματα, και μόνο το ότι ανιχνεύονται λέξεις όπως Ι-ΔΑ = Ίδη

Τούτη την φορά θα γράψω για το βιβλίο ενός ανθρώπου που έχω την χαρά να γνωρίζω από κοντά και τολμώ να πω πως είναι φίλος. Πρόκειται για τα "Δαιδαλικά: Γραφές και Γλώσσες της Μινωϊκής και Μυκηναϊκής Κρήτης" του Gareth Owens ( Γκάρεθ Όουενς ). Ο Gareth , Ουαλικής καταγωγής φιλόλογος και αρχαιολόγος, εργάζεται στο Γραφείο Διεθνών Σχέσεων του Α.Τ.Ε.Ι. Κρήτης , όπου τον γνώρισα. Με εντυπωσίασε εξ αρχής με το σπιρτόζικο πνεύμα του και την βαθιά του γνώσι του Ελληνικού πολιτισμού . Ασχολείται συστηματικά με τις γραφές και της γλώσσες της Μινωϊκής και Μυκηναϊκής Κρήτης. Σ' αυτό του το βιβλίο έχει συγκεντρώσει κάποια από τα επιστημονικά του άρθρα που αφορούν στις αρχαίες Κρητικές γλώσσες και γραφές, επεξεργασμένα κατάλληλα ώστε να δένουν αρμονικά ως τόμος, στην κομψή αυτή έκδοσι από τις Γραφικές Τέχνες Πατεράκης, Ηράκλειον Κρήτης, Δεκέμβριος 1996, της οποίας μια εικόνα μπορείτε να αποκτήσετε μεταφορτώνοντας το παρόν αρχείο pdf . Η γραφή του Gareth είναι απλή και γι' αυτό