Review: Καράβια που δεν φοβήθηκαν

Καράβια που δεν φοβήθηκαν by Μαρία Αγγελίδου and Αντώνης Παπαθεοδούλου
My rating: 5 of 5 stars

English follows:

Θα είμαι ειλικρινής: η γνώμη μου γι' αυτό το εξαιρετικό παιδικό βιβλίο είναι ίσως επηρεασμένη από το γεγονός ότι ο ένας εκ των δύο συγγραφέων, ο Αντώνης Παπαθεοδούλου, είναι καλός φίλος από τα παλιά. Κι είν' αλήθεια πως το να αξιολογής το βιβλίο ενός καλού φίλου είναι κομματάκι δύσκολο :) !!! Όμως, είν' επίσης αλήθεια, πως το βρήκα συναρπαστικό!!!

Αν και μοιάζη παιδικό (κι όντως είναι!!!), είναι ταυτόχρονα ένα βιβλίο που με απλό τρόπο προκαλεί τον αναγνώστη κάθε ηλικίας να στοχαστή πάνω στο καλό και το κακό, την αλήθεια και το ψέμα, το θάρρος, τον ηρωϊσμό και τον πατριωτισμό (εκείνον τον αληθή, τον όντως, όχι τον δήθεν του εθνικισμού). Είναι, μ' άλλα λόγια, μια ζωντανή πρόσκλησι για αυτοκριτική, μα και για δράσι. Ε, τι πιο παιδικό από παιδιά που δρουν και τι πιο ώριμο από ενήλικες που αυτοστοχάζονται;

I'll be honest: my opinion on this excellent juvenile book might be biased by the fact that one of the two authors, Antonis Papatheodoulou (Αντώνης Παπαθεοδούλου), is a good old friend of mine. And it's true, that reviewing a good friend's book is kind of a difficult task :) !!! On the other hand, it's also true that I've found it a fascinating one!!!

Although it seems like a book for children (and indeed it is!!!), it's on the same time a book which, in a simple way, challenges the reader of any age to reflect on good and bad, on truth and lie, on courage, heroism, and patriotism (that real one, the essential one, not the fake one of nationalism). It is, in other words, a living invitation for self-critisism, but also for action. So, what is more juvenile than children who act, and what is more mature than adults who self-reflect?

View all my reviews