Carlos Fuentes: Ο Γέρο-Γκρίνγκο

Ο Κάρολος Φουέντες ( Carlos Fuentes, ορθή προφορά στην Ισπανική: Κάρλος Φουέντες) είναι νομίζω αρκούντως γνωστός ώστε να μην χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις. Όσο για τον «Γέρο–Γκρίνγκο» (« Gringo Viejo»), σας τον συνέστησα σε προηγούμενή μου ανάρτησι.

Αναφέρομαι βέβαια στον Αμβρόσιο Μπηρς ( Ambrose Bierce), συγγραφέα του «Αλφαβηταρίου του Διαβόλου», αφού αυτός είναι «ο Γέρο–Γκρίνγκο» του Φουέντες. Όπως έγραψα και σ' εκείνη την ανάρτησι, ο Μπηρς το 1913, σε ηλικία 70 ετών, εξαφανίστηκε, έχοντας πιθανώς περάσει στο επαναστατημένο Μεξικό και έχοντας ενωθεί με τους επαναστάτες του Πάντσου Βίλλα ( Pancho Villa, ορθή προφορά στην Ισπανική: Πάντσο Βίγια).

Το γεγονός (;) αυτό εμπνέει τον Μεξικανό Φουέντες, ο οποίος συγγράφει μια ημιφανταστική βιογραφία, μια υποθετική θανατογραφία, του Μπηρς.

Είναι αλήθεια πως το μυθιστόρημα αυτό δεν είναι ιδιαίτερης λογοτεχνικής αξίας. Είναι αναμφισβήτητα απ' τα ήσσονος σημασία έργα του Φουέντες. Άλλωστε και η Ελληνική μετάφρασι, από την , δεν μου έδωσε την εντύπωσι ότι είναι η καλλίτερη δυνατή. Παρ' όλ' αυτά, μένει πιστό στο πνεύμα του Μπηρς, ο οποίος σε ένα από τα τελευταία του γράμματα έγραψε:

«Αντίο. Αν ακούσεις πως με στήσανε σε κάποιο μεξικανικό μαντρότοιχο και με γέμισαν σφαίρες, θέλω να ξέρεις πως το θεωρώ έναν εξαιρετικό τρόπο για να φύγει κανείς από τη ζωή. Βάζει κάτω τα γερατειά, την αρρώστια, το πέσιμο από τις σκάλες του υπογείου.«

» Όμως να είσαι Γκρίνγκο στο Μεξικό... Ε, αυτό είναι ευθανασία της προκοπής!»

Για όποιον ενδιαφέρεται, η Ελληνική έκδοσι είναι από τις Εκδόσεις Ωκεανίδα, στην περίφημη Ασημένια σειρά της λογοτεχνίας.