Harry Mulisch: Το Πέτρινο Νυφικό Κρεβάτι

Ένα απ' τα πρώτα έργα του Mulisch (Μούλις) είναι "Το Πέτρινο Νυφικό Κρεβάτι". Γραμμένο στα τέλη της δεκαετίας του 1950, αναφέρεται στην ιστορία ενός Αμερικανού Οδοντιάτρου, ο οποίος στα 1956 επισκέπτεται την Δρέσδη, στον βομβαρδισμό της οποίας είχε συμμετάσχει, ως πιλότος, κατά την διάρκεια του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου.

Με γράψιμο πολύ ιδιαίτερο, ανάποδο τολμώ να πω, το πρωτόλειο αυτό του Mulisch, που πήρε πάνω από 40 χρόνια από την πρωτότυπη έκδοσί του να δημοσιευθή στα Ελληνικά, δείχνει ξεκάθαρα πως το θέμα του Δευτέρου Παγκοσμίου ήταν πάντοτε προσφιλές στον συγγραφέα, όπως έχω υποστηρίξει και στο παρελθόν, για τις δυνατότητες που δίνει για προβληματισμό σε πανανθρώπινα θέματα, όπως το καλό και το κακό.

Μεταφρασμένο, ως συνήθως, από την Ινώ Βαν Ντάϊκ - Μπαλτά, σε έκδοσι Καστανιώτη.

Technorati Tags: , , ,

Powered by ScribeFire.

Σχόλια

Δημοσίευση σχολίου

Δημοφιλείς αναρτήσεις από αυτό το ιστολόγιο

Μενέλαος Γ. Παρλαμάς: Από τη ζωή των λέξεων

Πάνε μερικές μέρες απ' όταν εξομολογήθηκα κάποιες απ' τις σκέψεις μου αναφορικά με την πρόθεσί μου ν' αρχίζω να παρουσιάζω σ' αυτό εδώ το ιστολόγιο έργα μεγάλων Κρητών συγγραφέων και διανοητών. Ξεκινάω, λοιπόν, με τον Μενέλαο Γ. Παρλαμά, μ' ένα απ' τα ωραιότερα βιβλία του, το «Από τη ζωή των λέξεων». Ο Παρλαμάς, πολλά χρόνια καθηγητής φιλόλογος και μετέπειτα διευθυντής του κάποτε ευρέως γνωστού ιδιωτικού Λυκείου του Ηρακλείου «Ο Κοραής» (το οποίο λειτουργούσε έως τα μέσα της δεκαετίας του 1990, εκεί όπου σήμερα βρίσκεται η ομώνυμη καφετέρια), επηρεασμένος –όπως δηλώνει ο ίδιος στον πρόλογο του βιβλίου του– από τον Ι. Θ. Κακριδή, ο οποίος είχε γράψει πως «Κάθε λέξη που χάνεται σε κάποιο χωριό σημαίνει έναν θάνατο το ίδιο θλιβερό, όσο και να πεθαίνει ένας άνθρωπος», ξεκίνησε ένα μάθημα, για τους τελειόφοιτους μαθητές του Λυκείου, υπό τον τίτλο «Από τη ζωή των λέξεων». Σ' αυτό παρουσίαζε με τρόπο συνήθως ανεκδοτολογικό την ζωή κάποιων Ελληνικών λέξεων, μ'
Διαβάστε περισσότερα

Ήντα να κάμω εδά;

Ήντα να κάμω εδά; Τα 'χω με τον απατό μου τον ίδιο! Πώς να πιάσω θέλει να μιλώ για τούτα τα ιερά θεριά, Κουρήτες σεβάσμιους, γεννήματα αντρίκια τση μάνας μου τση Κρήτης; Πώς να τολμήση ο στόμας μου να γυροφέρη για τον πατέρα μου τον Νικολή, τον παππού μου τον Βιτσέντζο, τον προπάππο μου τον Δομένικο, τον μπάρμπα μου τον Γιάννη, τον νουνό μου τον Μενέλαο; Γιατί ετσά δεσμοί με δένουσι, εμέ και κάθε Κρητικό απού κατέχει τα ριζοβαστάματά του, με τον Καζαντζάκη, τον Κορνάρο, τον Θεοτοκόπουλο–Γκρέκο, τον Κονδυλάκη, τον Παρλαμά. Κι αναθίβαλα μερικούς μοναχά από τσ' ανθρώπους απού ετιμήσασι την νεώτερη Πνευματική Κρήτη, απού αναδείξασι την «Κρητική ματιά», απού στηλιώσασι το μπόϊ τως απά στον Ψηλορείτη κι είδασι και οίδασι πως όσο σκαρφαλώνει ο Άνθρωπος στα δύσβατα γκρεμνά, τόσο ανοίγει το μάτι του κι η θωριά του ξεμακραίνει, ξεπερνάει τσι γραμμές των οριζόντων, μεταθέτει τα όρια πιο πέρα, παύει να 'ναι κατωμερίτης –κι ας γεννήθηκε στα πεδινά– και γίνεται αδελφός του αητού, γυιός κ
Διαβάστε περισσότερα

Ὁ «Φωτόδεντρος» Στέργιος Δραμουντάνης ἀπόψε στὶς 21:00 στὴ σειρὰ ντοκυμανταὶρ «Ἱστορίες Καθημερινῶν Ἀνθρώπων» τοῦ Τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων

Εικόνα
Ἡ σειρὰ ντοκυμανταὶρ  «Ἱστορίες Καθημερινῶν Ἀνθρώπων» τοῦ Τηλεοπτικοῦ Σταθμοῦ τῆς Βουλῆς τῶν Ἑλλήνων παρουσιάζει ἀπὀψε στὶς 21:00 τὸν καλὸ φίλο, βιβλιοπώλη, Στέργιο Δραμουντάνη, γνωστὸν κιαὶ μὲ τὸ παρωνύμι ὁ «Φωτόδεντρος», ἀπ᾽ τὴν ἐπωνυμία τοῦ βιβλιοπωλείου τοῦ, «Τὸ Φωτόδεντρο» , στὸ Ἡράκλειο τσῆ Κρήτης . Γιὰ τὸν Στέργιο ἔγραψα κάποτε ἕνα σύντομο κείμενο στὸ ἄλλο μοῦ ἱστολόγιο , ἐνῶ  μὲ τὸ ἴδιο κείμενο πρακτικὰ ἐγκαινίασα κιαὶ τὸ παρὸν ἱστολόγιο . Δὲν χρειάζεται, νομίζω, νὰ γράψῳ ὁτιδήποτε ἄλλο, εἶναι ἕνας ἄνθρωπος ποὺ ἐκτιμῶ βαθιᾶ, εἶναι ὁ βιβλιοπώλης μοῦ! Πέραν τῆς συμβατικῆς τηλεοπτικῆς μετάδοσης, ἡ ἐκπομπὴ θὰ προβληθῇ τὴν ἴδια ὥρα κιαὶ μέσῳ διαδικτύου, στὸ πρῶτο κανάλι τῆς διαδικτυακῆς τηλεόρασης (WebTV) τῆς Βουλῆς . Στὴ συνέχεια μπορεῖτε νὰ παρακολουθήσετε τὸ σχετικὸ τραίηλερ.
Διαβάστε περισσότερα