Harry Mulisch: Η Ανακάλυψη του Ουρανού
Δεν ξέρω αν οι λέξεις στα λεξικά υπάρχουν ή αν ο λόγος μου δεν είναι τόσο επιτηδευμένος για να περιγράψω την αίσθησι που μου άφησε η ανάγνωσι της "Ανακάλυψης του Ουρανού" του Ολλανδού Harry Mulish. Μια γεύσι γλυκόπικρη, μια μέθεξι χαρμολύπης κι αισιοδοξίας, μια πληρότητα!
Ναι, μάλλον αυτό είναι, πληρότητα. Για τον μεστό του λόγο, για την καλοσχεδιασμένη πλοκή, για τους βαθείς προβληματισμούς, για την ιστορική υπόμνησι, για το ερωτικό παιχνίδισμα. Ένα βιβλίο απ' το οποίο περνά ή, μάλλον, το οποίο διαπερνά όλον τον 20ο αιώνα. Κι όλ' αυτά χωρίς να 'ναι βαρετό, φιλολογίστικο, φιλοσοφίστικο ή διδασκαλίστικο. Είναι απλώς μυθιστόρημα. Και μάλιστα καλογραμμένο.
Η υπόθεσι είναι απλή, θυμίζει παιδικό αστυνομικό ή επιστημονική φαντασία, κάτι μάλλον αναμενόμενο από έναν εν πολλοίς υπερρεαλιστή στην γραφή συγγραφέα. Ένας έφηβος, χωρίς καν ο ίδιος να το γνωρίζη, είναι ο απεσταλμένος του Θεού στην Γη με μία και μόνο Αποστολή: να πάρη πίσω τις Πλάκες του Εβραϊκού Νόμου, της Διαθήκης Θεού κι Ανθρώπων, γιατί, αφού οι άνθρωποι πούλησαν την ψυχή τους στο διάβολο, η συμφωνία είναι πια άκυρη.
Παρά την εκ πρώτης όψεως απλοϊκότητα αυτής της υπόθεσης, ο συγγραφέας κεντάει πάνω σ' αυτόν τον αφηγηματικό καμβά και δημιουργεί ένα μυθιστόρημα που παρουσιάζει την εξέλιξη του κόσμου μας (κυρίως του Δυτικού, αλλά όχι αποκλειστικώς αυτού) κατά τον 20ο αιώνα, θέτοντας συνεχώς διαχρονικά και πάντα επίκαιρα ερωτήματα.
Για τον Mulish και το έργο του έχω γράψει ήδη αρκετά (βλ. σχετικές αναρτήσεις). Ήταν, λοιπόν, αναμενόμενο, μιας και μου αρέσει η γραφή του να αφήσω για το τέλος την ανάγνωσι του, κατά γενική ομολογία, αριστουργήματός του.
Όταν το αγόρασα, ήταν Καλοκαίρι του 2004, μερικές μέρες πριν να φύγω για το Προσκοπικό ταξείδι με το Ιστιοφόρο "Σταύρος Σ. Νιάρχος" από την Κέρκυρα στην Κύπρο, μερικές εβδομάδες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έπιασα, που λέτε, να το διαβάσω εν πλω, μα, απ' την μια οι δυσκολίες του ταξειδιού και η ευκαιρία για μοναδικές εμπειρίες, απ' την άλλη η καλή παρέα, μ' εμπόδισε να πάω πέρα απ' τις πρώτες σελίδες.
Έτσι, παράμεινε στην βιβλιοθήκη μου στο Ηράκλειο, εν μέρει ξεχασμένο γιατί έφυγα πια για Ισπανία, εν μέρει γιατί ο όγκος του, λαμβανομένων υπόψιν των τελευταίων μου φοιτητικών υποχρεώσεων, άμα τω επαναπατρισμώ μου, αποτελούσε πλέον δέος.
Η κατάλληλη ευκαιρία βρέθηκε λοιπόν με την στράτευσί μου. Γνωστό από φίλους και συγγενείς πως στα Ελληνικά Στρατά ο χρόνος του καθησιού και της βαρεμάρας είναι μεγάλος, απεφάσισα να ξεκινήσω την ανάγνωσί του λίγο πριν να καταταγώ κι ευτύχισα να την ολοκληρώσω ένα βράδυ που έκανα θαλαμοφυλίκι στην Λήμνο.
Για την ιστορία να αναφέρω πως το βιβλίο είναι μεταφρασμένο στα Ελληνικά από την Ινώ Βαν Ντάϊκ Μπαλτά κι έχει εκδοθεί από τον Καστανιώτη.
Ναι, μάλλον αυτό είναι, πληρότητα. Για τον μεστό του λόγο, για την καλοσχεδιασμένη πλοκή, για τους βαθείς προβληματισμούς, για την ιστορική υπόμνησι, για το ερωτικό παιχνίδισμα. Ένα βιβλίο απ' το οποίο περνά ή, μάλλον, το οποίο διαπερνά όλον τον 20ο αιώνα. Κι όλ' αυτά χωρίς να 'ναι βαρετό, φιλολογίστικο, φιλοσοφίστικο ή διδασκαλίστικο. Είναι απλώς μυθιστόρημα. Και μάλιστα καλογραμμένο.
Η υπόθεσι είναι απλή, θυμίζει παιδικό αστυνομικό ή επιστημονική φαντασία, κάτι μάλλον αναμενόμενο από έναν εν πολλοίς υπερρεαλιστή στην γραφή συγγραφέα. Ένας έφηβος, χωρίς καν ο ίδιος να το γνωρίζη, είναι ο απεσταλμένος του Θεού στην Γη με μία και μόνο Αποστολή: να πάρη πίσω τις Πλάκες του Εβραϊκού Νόμου, της Διαθήκης Θεού κι Ανθρώπων, γιατί, αφού οι άνθρωποι πούλησαν την ψυχή τους στο διάβολο, η συμφωνία είναι πια άκυρη.
Παρά την εκ πρώτης όψεως απλοϊκότητα αυτής της υπόθεσης, ο συγγραφέας κεντάει πάνω σ' αυτόν τον αφηγηματικό καμβά και δημιουργεί ένα μυθιστόρημα που παρουσιάζει την εξέλιξη του κόσμου μας (κυρίως του Δυτικού, αλλά όχι αποκλειστικώς αυτού) κατά τον 20ο αιώνα, θέτοντας συνεχώς διαχρονικά και πάντα επίκαιρα ερωτήματα.
Για τον Mulish και το έργο του έχω γράψει ήδη αρκετά (βλ. σχετικές αναρτήσεις). Ήταν, λοιπόν, αναμενόμενο, μιας και μου αρέσει η γραφή του να αφήσω για το τέλος την ανάγνωσι του, κατά γενική ομολογία, αριστουργήματός του.
Όταν το αγόρασα, ήταν Καλοκαίρι του 2004, μερικές μέρες πριν να φύγω για το Προσκοπικό ταξείδι με το Ιστιοφόρο "Σταύρος Σ. Νιάρχος" από την Κέρκυρα στην Κύπρο, μερικές εβδομάδες πριν τους Ολυμπιακούς Αγώνες. Έπιασα, που λέτε, να το διαβάσω εν πλω, μα, απ' την μια οι δυσκολίες του ταξειδιού και η ευκαιρία για μοναδικές εμπειρίες, απ' την άλλη η καλή παρέα, μ' εμπόδισε να πάω πέρα απ' τις πρώτες σελίδες.
Έτσι, παράμεινε στην βιβλιοθήκη μου στο Ηράκλειο, εν μέρει ξεχασμένο γιατί έφυγα πια για Ισπανία, εν μέρει γιατί ο όγκος του, λαμβανομένων υπόψιν των τελευταίων μου φοιτητικών υποχρεώσεων, άμα τω επαναπατρισμώ μου, αποτελούσε πλέον δέος.
Η κατάλληλη ευκαιρία βρέθηκε λοιπόν με την στράτευσί μου. Γνωστό από φίλους και συγγενείς πως στα Ελληνικά Στρατά ο χρόνος του καθησιού και της βαρεμάρας είναι μεγάλος, απεφάσισα να ξεκινήσω την ανάγνωσί του λίγο πριν να καταταγώ κι ευτύχισα να την ολοκληρώσω ένα βράδυ που έκανα θαλαμοφυλίκι στην Λήμνο.
Για την ιστορία να αναφέρω πως το βιβλίο είναι μεταφρασμένο στα Ελληνικά από την Ινώ Βαν Ντάϊκ Μπαλτά κι έχει εκδοθεί από τον Καστανιώτη.
Technorati Tags: Mulisch Harry, Εκδόσεις Καστανιώτη, Μυθιστόρημα, Λογοτεχνία Ολλανδόφωνη
Powered by ScribeFire.
Σχόλια
Are you or anyone else interested in selling me the copy
http://www.protoporia.gr/product_info.php/products_id/131344